Onstabiele ondergrond
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
Een onstabiele ondergrond is een bodemlaag met onvoldoende draagkracht om een bouwwerk stabiel te ondersteunen, wat kan leiden tot zettingen en structurele problemen.
Omschrijving
Draagkracht is de mate waarin de ondergrond een constructie stabiel kan laten staan. Onstabiele of slappe grond, zoals veen en klei met een hoog watergehalte, is samendrukbaar, waardoor deze onder belasting inzakt (zetting). Dit kan leiden tot ongelijke zakking van een gebouw, met scheurvorming in muren en problemen met vloeren, deuren en ramen tot gevolg. Ook een lage grondwaterstand kan in klei- en veengronden leiden tot krimp en zetting. Om te bepalen of de ondergrond voldoende draagkrachtig is, wordt vaak een bodemonderzoek of grondsondering uitgevoerd. Bij onstabiele ondergrond zijn specifieke funderingsmethoden nodig, zoals paalfunderingen of grondverbeteringstechnieken, om de belasting van het bouwwerk over te brengen op dieper gelegen, wel draagkrachtige grondlagen.
Grondsoorten en draagkracht
De draagkracht van de bodem hangt sterk samen met het type grond en de grondwaterstand. Zandgrond is over het algemeen draagkrachtiger omdat het minder samendrukbaar is. Klei en veen bevatten veel water en lucht, waardoor ze slapper zijn en sneller inklinken onder belasting. Ook schommelingen in het grondwaterpeil, zowel daling (droogte) als stijging (extreme neerslag), kunnen de stabiliteit van klei- en veengronden negatief beïnvloeden.
Oplossingen voor onstabiele ondergrond
Bij onvoldoende draagkrachtige grond zijn aangepaste funderingstechnieken noodzakelijk om schade aan constructies te voorkomen. Enkele veelgebruikte oplossingen zijn funderen op palen, waarbij palen tot in een diepere, stabiele grondlaag worden geheid of geschroefd, en plaatfunderingen die de belasting over een groter oppervlak verdelen. Grondverbeteringstechnieken, zoals grondinjectie of het aanbrengen van een zandkoffer, kunnen de draagkracht van de bestaande grond verbeteren.
Gebruikte bronnen: